رواية ضرتي حامل بقلم سيد عبدربه

هيفرح. اووى وكمان ابوه ھيموت من الفرحة .

صفية طيب انا طالعة يا مامتى بقااا

لما تعملوا الغدا طلعولى الاكل فوق .

حماتى من عنيا يا قلب مامتك كل حاجة هتجيلك لحد عندك .

حماتى يلا ناهد علشان نجهز الغدا بسرعة 

وادبخيلى دكر بط حلو كدة علشان تاكل وتتغذى كويس .

انا يا ماما فى ايه !! دى ل سه فى اول شهر 

فى الحمل 

و اى واحدة بتشتغل فى بيتها عادى .

حماتى فى ايه يا ناهد ! انتى عاوزة يحصل حاجة لا قدر الله للعيل الى فى بطنها !!

انا انا يا ماما عاوزة العيل يحصله حاجة

.لا كدة حرام بقا .

انا امنية حياتى إن عبدالله يكون اب 

ومتحمله. كل دة علشان بحبه بس 

ومتنسيش انى انا الى جوزته علشان ربنا يكرمه بعيل من صلبه 

شكرا جدا. يا ماما. على الكلام دة .

اخدت نفسي ومشيت وانا بجرى و ببكى من الاوضة لى اوضتى . 

وانا بجرى دخل البيت حمايا و بص فى وشي وسألنى مالك يا ناهد حصل ايه ! مقدرتش ارد عليه من الدموع والخنقة

لكن طلعت حماتى. ونادت عليه .

دخل وسألها مالها ناهد!

حماتى سيبك منها دى پتكره الخير لينا 

حمايا ليه حصل ايه !

حماتى الاول مبروك صفية حامل .

حمايا بجد انتى بتتكلمى جد يا ولية 

حماتى ايوة والله الحمد الله 

وقلت لصفية ارتاحى متتحركيش من اوضتك.

الكلام دة. مش عاجب ست ناهد .

قال ايه مينفعش كدة. ولازم. تنزل. وتشتغل .

دى بتدلع و بتستعبط . وانا مش هشتغل تانى لوحدى والكلام الفاضى دة .

حمايا هى قالت كدة .طيب انا هشوف شغلى معاها دى متقعدش فى البيت دة تانى .